محمدرضا لباني

قدم بزن، ترانه خونرو ابرا توی آسمون قدم بزنبیا و بشمر، ستاره هاروتا صبح تو آسمون بمون قدم بزنتو جشن شادیه، ولیه عهدیهامیرمون قدم بزن بارون رحمت خدا میباره دونه دونهملک داره ترانه ی غدیریه میخونهشروع شده امامت کسی که مولامونهنجف ستاره بارونه علی جانم، آقام آقام آقام آقامبند دوم بریم نجف، بیا بیاحالا که باز راه ما بریم نجفبیا دوباره، که جا نمونیمکنار آسمونیا بریم نجفچقد قشنگه از، مسیر کربلابا نوکرا بریم نجف به رسم تحفه آسمونیا حریر آوردنغلاما سر برای حضرت امیر آوردنفرشته ها یه تاج گل برا غدیر آوردنتو صحن مرقدش زدن علی جانم آقام آقام آقام آقام محمدرضا لباني ...

تقدیم به مدافعان حرم- تیپ فاطمیون   آن دم كه نفس كشیدم از هجرانت شرمنده شدم از تو و از ایمانت آه اى گل سرخ خیمه ى فاطمیون! دیباچه دشت خون شده چشمانت *** وقتى كه زمین دستخوش پاییز است از ناله عاشقان،زمان لبریز است در فصل وداع "فاطمیون" ،افسوس این عرض ارادت دلم ناچیز است *** در بزم فلك، دوباره اختر داریم پیوند شقایق و صنوبر داریم در شام و حلب همنفس "فاطمیون" خون نامه ى لاله هاى پرپر داریم *** در دشت شقایقى كه قربانگاه است از هر نفس لاله ،زمان آگاه است در معركه ى عاشقى "فاطمیون" لبخند رضایت رسول الله است جناب عبداللهی محمدرضا لباني ...

امام علی(ع)-مدح   ساقی شبیه ساقی کوثر نیامده جز او کسی به جای پیمبر نیامده جز او برای فاطمه همسر نیامده از کعبه جز علی احدی در نیامده یعنی کسی به پاکی حیدر نیامده هر کس غلام فاطمه شد در پناه اوست شاهی که عرش دوش نبی جایگاه اوست در معرکه سلاح نبردش نگاه اوست این گیسوی سیاه که تنها سپاه اوست بر شانه اش سیاهی لشکر نیامده اولاد مرتضی همه ذاتاً  مطهرند قرآن ناطقند، شفیعان محشرند شاهان روزگار غلامان قنبرند خدّام عرش گوش به فرمان حیدرند دور و برش که قحطی نوکر نیامده ابروش وقت جنگ کم از ذوالفقار نیست دنیا به جنگش آمده و بی‌قرار نیست در مکتبش ضعیف‌کشی افتخــا محمدرضا لباني ...

امام علی(ع)-مدح   صدا آری صدا جان جهان را زیرورو می کرد پیمبر در همه عمر آن صدا را جستجو می کرد نفس های خودش بود آن صدای با طمأنینه صدایی که شب معراج با او گفتگو می کرد نمی دانم چرا اما پیمبر بعد معراجش عبای مرتضی را بیشتر از پیش بو می کرد خدا آن شب سخن می گفت با صوت یداللهی خدا پیش محمد دست خود را داشت رو می کرد خدا مشغول خلقت بود دنیا را همان موقع علی در مسجد حنانه کفشش را رفو می کرد نفهمیدیم مولا را نفهمیدیم بعد از جنگ علی شمشیر را با اشک هایش شست و شو می کرد اگر او یازده تن را به جای خود نمی آورد چگونه با نبود او زمین یک عمر خو می کرد یاعلی داداش محمدرضا لباني ...